اسید لاکتیک اسید آلی بی رنگی است که محلول در آب و اتانول است. این اسید حاصل عمل تخمیر لاکتوز می باشد که در ریشه های ترش شده و فرآورده های تخمیری شیر مثل ماست به وفور وجود دارد. در واقع پروتئین شیر در اثر تولید این اسید کوآلوگه می گردد. اسید لاکتیک در اثر فعالیت شدید بدنی نیز در ماهیچه ها تولید می شود. لاکتات کلسیم که در واقع نمک محلول در آب اسید لاکتیک است به عنوان منبع کلسیمی مناسبی در رژیم غذایی استفاده می گردد. اسید لاکتیک از نظر شیمیایی به شکل دو ایزومر راست گرد D و چپ گرد L وجود دارد که فقط نوع چپ گرد آن در متابولیسم حیوانات شرکت دارد.
عموما تولید لاکتیک با عارضه احساس در کوفتگی بعد از فعالیت شدید در ماهیچه ها مرتبط می باشد. امروزه توجهات زیادی به کاهش تولید اسید لاکتیک به این نحو معطوف گردیده است که متعاقب آن بتوان به مدت طولانی تری بدون ایجاد چنین عارضه ای فعالیت و ورزش شدید نمود. برای درک چگونگی کاهش تشکیل اسید لاکتیک در ماهیچه ها ابتدا بهتر است که چگونگی شکل گیری اسید لاکتیک در ماهیچه ها را بررسی نماییم. در طی اکثر ورزش ها سرعت تنفس افزایش می یابد که در واقع آن نیز به نوبه خود افزایش انتقال اکسیژن به بدن را در پی دارد. در طی ورزش های آئروبیک این اکسیژن افزایش یافته برای تامین انرژی مورد نیاز کافی می باشد. در طی فعالیت های شدید اکسیژن کافی برای مصرف سیستم آئروبیک جهت تولید انرژی وجود ندارد. در این شرایط بدن برای تولید انرژی متابولیسم غیر هوازی را انجام می دهد. این سیستم برای تامین انرژی برای ماهیچه ها در دقایقی از فعالیت شدید بدنی بدون اکسیژن عمل می نماید و نتیجه این خواهد بود که به زودی در ماهیچه ها سوزشی احساس می گردد که شخص مجبور می شود از شدت فعالیتش کاسته و سیستم عملکرد تامین انرژی به سیستم هوازی بر می گردد.
